فلوکولاسیون چیست؟
برای فلوکولاسیون تعاریف زیادی وجود دارد که همگی بیانگر یک موضوع واحد است و ما تعدادی از آن ها را بیان می کنیم.
فلوکولاسیون فرآیند و مرحله ای به شمار می رود که در طی عملکرد آن، کلوئیدها به صورت فوری با افزودن یک عامل پاک سازی کننده، ماننده کمک منعقد کننده ها از حالت معلق خارج شده و ته نشین می گردند.
فلوکولاسیون مرحله ای از ارتباط و اتصال است که به واسطه آن ذرات پراکنده در محلول، دسته های بزرگتری را تشکیل می دهند تا امر ته نشینی انجام پذیرد.
فلوکولاسیون فرایندی مشابه تراکم، به هم آمیختگی، انعقاد و ته نشینی ذرات معلق در مایع می باشد که عموما به واسطه یک کمک منعقد کننده شکل خواهد گرفت.
فلوکولاسیون انعقادیست بین ذرات معلق در مایع که توسط افزودن یک انعقادگر برای ناپایدار کردن ذرات باردار و جذب آن ذرات توسط یکدیگر صورت می گیرد.
فلوکولاسیون یک تکنیک ترکیبی جهت بهبود، تقویت تراکم و تنظیم ذرات در توده ی متراکم به شمار می رود. فلوکولاسیون، اختلاط ملایم انعقادگر با پساب است، طوری که سرعت برخورد ذرات با یکدیگر را بالا برده و این ذرات ناپایدار را متراک و ته نشین می سازد.
لخته سازی چیست؟
لخته‌سازی واژه دیگری است که به عملیات برخورد توده‌های معلق در مایع با همدیگر و تجمع توده‌ها و ایجاد فلاک‌های بزرگتر اطلاق میشود. لخته سازی با کمک منعقد کننده ها یا کمک منعقد کننده ها یی همچون فلوکولانت انجام می گیرد. این فرایند بدین صورت است که ابتدا اختلاط سریع و شدید منعقد کننده ها و کمک منعقد کننده ها با پساب صورت می گیرد و سپس در مرحله بعد با کاهش شدت جریان، اجازه آغاز عملیات لخته سازی و ایجاد فلوک به پساب داده خواهد شد. شاید بتوان گفت که لخته سازی و فلوکولاسیون در واقع یک فرآیند می باشد.
عوامل موثر در فلوکولاسیون:
فلوکولاسیون تحت تاثیر چند پارامتر مختلف از جمله سرعت ترکیب، شدت ترکیب و زمان ترکیب قرار دارد. ثمره حاصل از شدت، زمان و قدرت ترکیب به عنوان فرایند فلوکولاسیون توصیف و شناسایی شده است.
آبکشی کردن (جدا کردن فاز های جامد از مایع):
آبگیری کردن یا همان جدا کردن فاز های جامد از مایع دقیقا فرآیندی است که با کاربرد آن بازیافت آب حاصل می شود و بازیافت آب در کارخانه های فرآوری غالبا امری اجتناب ناپذیر است، به ویژه در مواردی که کارخانه در منطقه ای کم آب واقع شده باشد، جلوگیری از هدر رفتن آب به منظور بازیابی و همچنین جلوگیری از آلودگی محیط و اتلاف عناصر، اهمیت بسزایی دارد.
با توجه به اینکه اکثر روش های کانه آرایی در محیطی صورت می گیرد که محتوی مقدار قابل توجهی آب است، در این صورت محصول پر عیار شده نهایی به صورت پالپ خواهد بود که گاهی نیز بسیار رقیق است و باید با آبکشی کردن آن رطوبت آن را تا اندازه ای کاهش داد تا برای حمل یا انجام دیگر فعالیت های صنعتی آماده گردد.
در بیشتر موارد قسمت عمده ی آب همراه با باطله خارج می شود، بنابراین به منظور انبار کردن باطله یا جلوگیری از آلوده شدن محیط توسط آب همراه با ماده ی معدنی و یا بازیابی و استفاده مجدد از آب، جدا کردن آب موجود در باطله از دانه های جامد ضروری است.
پس در فرایند تولید مواد معدنی ممکن است آبکشی کردن جزئی پالپ، به منظور تنظیم غلظت آن لازم باشد، یا در برخی از روش ها، مانند روش های هیدرومتالورژی، پس از انحلال کانی یا عنصر مورد نظر در حلال مورد استفاده، جدا کردن فازهای جامد باقیمانده، از محلول غنی شده لازم است که به این فرآیند آبکشی کردن هم می گویند.
مقاله : بهترین فلوکولانت
روش های آبکشی کردن:
روش های آبکشی کردن را می توان به طور کلی به 3 دسته تقسیم کرد:
- ته نشین کردن
- فیلتر کردن یا فیلتراسیون
- خشک کردن
در شرایطی که اختلاف چگالی جامد و مایع زیاد باشد روش ته نشین کردن دارای بهترین بازدهی است. این امر در کانه آرایی که مایع مورد مصرف آب است، معمولا صادق است. با وجود این در روش های هیدرومتالورژی امکان دارد ته نشین کردن کارایی لازم را نداشته باشد، زیرا با افزایش عیار حلال نسبت به عنصر یا کانی حل شده، چگالی آن نیز بالا رفته و به چگالی دانه های جامد باقی مانده نزدیک میشود. در چنین شرایطی تنها می توان از روش فیلتراسیون استفاده کرد.
در کانه آرایی معمولا آبکشی کردن ترکیبی از دو روش فوق است. قسمت عمده آب ابتدا به روش ته نشین کردن از بقیه جدا میشود، در نتیجه پالپ غلیظ شده ای تولید میشود که شامل 55 تا 60 درصد جامد است. در این مرحله می توان تا حدود 80 درصد از آب موجود را جدا کرد، سپس با فیلتر کردن پالپ غلیظ شده کیک مانندی به دست می آید که رطوبت آن 10 تا 20 درصد است و در صورت لزوم می توان در یک مرحله دیگر نیز با خشک کردن حرارتی، رطوبت آن را به 5 درصد یا کمتر کاهش داد.